آیا جهان خالق دارد یا ازلی است ؟

  - آغاز جهان

این جهان پهناور و وسیع که انسان حدو مرزی را برای آن نمی شناسد،

از دیر باز برای انسان سؤال برانگیز بوده ،و حس کنجکاوی او را تحریک

میکرده است، پرسشهای پیچیده وبسیاری در ذهن انسان وجود داشته

 است از قبیل اینکه:این جهان چگونه بوجود آمده است؟عمر آن چقدر

است؟آیا حادث است، یا قدیم و ازلی؟آیا ممکن است دو ازلی در آنِ

واحد وجود داشته باشد:آفریننده ازلی و جهان ازلی؟

 
امام محمد غزالی رحمه الله اولین کسی بود که معضل ازلی بودن جهان را حل نمود و به تمام سؤالهای مطرح شده پیرامون “مدت ترک” یعنی فاصله زمانی بین ازل و آغاز پیدایش جهان پاسخ داد.او گفت که جهان حادث است و قبل از آن زمانی وجود نداشته است…بدین معنا که زمان و مکان بعد از پیدایش جهان بوجود آمده اند؛زیرا زمان با حرکت مرتبط است،و اگر تصور کنیم که همه چیز در جهان از حرکت بایستد وبه حال سکون در آید،در آن صورت زمان هم متوقف خواهد شد،یعنی دیگر زمانی وجود ندارد.و بنابراین توهم وجود زمان قبل از آفرینش جهان خطاست. هنگامی که نظریه نسبیت، به زمان به عنوان بُعد چهارم اشاره کرد،خیلی بدیهی بودکه در جهانی که هنوز ابعاد دیگر آن (ابعاد سه گانه مکان: طول،عرض،ارتفاع) خلق نشده است،وجود زمان(بعد چهارم) معنایی ندارد.
ما در اینجا نمی خواهیم وارد جزئیات فلسفی شویم که برای خواننده ملال آور و یا ناخوشایند است،بلکه قصد داریم به آخرین نظریه علمی پیرامون پیدایش جهان اشاره کنیم که با دلایل علمی ثابت می کند که این جهان حادث است و یک ملیارد سال پیش بوجود آمده است.

جهان بین سکون و حرکت:

حقیقت این است که کشف پدیده رادیواکتیو توسط انسان ،اولین ضربه را به تئوری ازلیت ماده وارد کرد،مادامی که خورشید و همه ستارگان دیگرفروزانند و از خود اشعه صادر می کنند،پس لابد آغازی دارند،زیرا اگر ازلی بودند سوختشان ملیاردها سال پیش تمام شده بود.
ولی دانشمندان ملحد این حقیقت آشکار را نادیده گرفته و به دفاع خود از جهان ازلی که نیازی به خالق ندارد،ادامه دادند.تا نیمه نظریه پذیرفته شده ای در محافل علمی بود،این نظریه می گویدکه “جهان ساکن است واز حیث زمانی و مکانی بی نهایت است”.
این الگوی جهانی ،خیال فلاسفه ملحد را راحت می کرد وبه آنها یک سند علمی می داد و یا حد اقل، مهمترین ادعای آنها را در موردازلیت ماده نقض نمی کرد.
از طرفی علم فیزیک وسیله مهمی را برای شناخت بسیاری از ویژگیهای ستارگان و اجرام آسمانی عرضه کرد،در سال 1913م “فاستو مالون سلیفر” کشف کرد که بعضی از اجسام-که در گذشته گمان می رفت غبار کیهانی باشند-با سرعتی معادل 1800 کیلو متر بر ثانیه از ما دور می شوند،این کشف برای دانشمندان بسیار شگفت آور بود،این اجسام در واقع کهکشانهایی بودند که بسیار از ما دورند…سپس در سال 1929م” ادوین هابل” قانون معروفش را اعلام کرد:( کهکشانها با سرعتی از ما دور می شوند که با دوری آنها از ما نسبت مستقیم دارد)
بعدها معلوم شدکه کهکشانها نه فقط از ما دور می شوند،بلکه خود آنها نیز از همدیگر دور می شوند.و این بدان معناست که جهان پیوسته در حال گسترش است،و این مصداق گفتار باریتعالی است که می فرماید:

والسَّمَاءَ بَنَینَاهَا بِأَییدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ

(سوره ذاریات آیه47)

و آسمان را با دستهایی بنا کردیم و ماگسترش دهندگانیم